Dzisiejsze Dolne Przedmieście, niegdysiejsza Dolna Wieś była niezależną jednostką od miasta.
Dwór Dolnowiejski wzniesiony został w końcu XVIII wieku w stylu klasycystycznym. Oszędziły go obydwie wojny i jest praktycznie w całości oryginalny, co rzecz jasna znacznie podnosi jego wartość historyczną. Na początku był wybudowany, jako budynek o dwóch izbach, które zachowały się do dzisiaj. Znajdują się one w najstarszej, południowej części. Izby te posiadają charakterystyczne sklepienie kubełkowe.
Z biegiem lat dwór był modernizowany i powiększany o dalszą część parteru oraz część przednią z dwoma oknami. Rozbudowa nowego dworu nastąpiła w latach dwudziestych XIX w. - budynek powiększono w kierunku północnym, zmieniając jego oś na równoległą do drogi dojazdowej, likwidując jednocześnie drugi budynek drewniany. Budynek w czasie kolejnej przebudowy nakryto czterospadowym dachem.
Dwór Dolnowiejski był własnością księżnej Lubomirskiej, przedstawicielki rodziny, która była właścicielem tych ziem, sprawowała ona nad nim opiekę poprzez dzierżawców. Ostatnim dzierżawcą dworu był Wacław Kondr. Sprawował tę funkcję od 1945 roku. Ów dzierżawca został usunięty z dworu w skutek reformy rolnej w 1946 r., a budynek po przebudowie i adaptacji podzielono na kilka mieszkań i zasiedlono lokatorami. Niestety od tego momentu zaczęła postępować gwałtowna dewastacja całego budynku. Jeszcze w latach pięćdziesiątych budynek bezpowrotnie utracił werandę ogrodową, rozbiórce uległ również ganek nad wejściem do dworu. Często bez konsultacji z konserwatorem, zaczęto przekształcać wnętrza, wybito zupełnie przypadkowe otwory wejściowe w ścianach zewnętrznych, a co najbardziej bolesne, całkowitemu zniszczeniu uległo wyposażenie wnętrz. Ostatnie piece kaflowe pochodzące z XIX wieku uległy rozbiórce w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Doszczętnie zawilgocony, z zagrzybionymi i skorodowanymi murami z rozpadającej się cegły, obiekt choć wpisany do rejestru zabytków obiekt po woli dogorywał swoich dni.
Teren ogrodu zachodniego rozparcelowano i oddano pod budowę bloków mieszkalnych oraz przedszkola. Po pożarze browaru dworskiego w latach pięćdziesiątych zburzono wszystkie pozostałe budynki folwarku, przeznaczając te tereny pod budowę szkoły podstawowej. Właściwie los dworu był już praktycznie przesądzony, jednak przed całkowitą zagładą uchroniła budynek decyzja Naczelnika Miasta i Gminy Myślenice , który w 1985 r. podjął starania, uwieńczone sukcesem - o przeprowadzenie remontu generalnego dworu i przeznaczenie go na siedzibę biblioteki pedagogicznej.
Zachęcamy do odwiedzenia dworu i przy okazji do skorzystania z biblioteki.
Sami bywamy tam często i wiemy, że miła i przyjazna atmosfera jaka tam panuje na pewno przyczyni się do jeszcze lepszego poznania tego zabytkowego obiektu.
