Kościół pw. św. Marcina w Sieprawiu

W dolinie Sieprawki, w otoczeniu starodrzewu wznosi się drewniany kościółek św. Marcina, stojący w miejscu najstarszej świątyni z XIII w. Budowla pochodzi z XVII stulecia i jest konstrukcji zrębowej, jednonawowa, z baniastą wieżyczką na sygnaturkę. Przy drodze naprzeciw świątyni (koło mostu na Sieprawce) stoi współczesna, ale ciekawa kapliczka z miniaturą zniszczonego przez pożar wnętrza kościoła św. Michała Archanioła.

Kościół Świętego Marcina   –   rzymskokatolicki   kościół filialny   należący do   parafii św. Michała Archanioła w Sieprawiu   (dekanat Mogilany   archidiecezji krakowskiej).

Jest to świątynia wzniesiona w 1. połowie   XVII wieku. Następnie została   przebudowana   w 1766 roku. Wyremontowana   została po   II wojnie światowej   i później odnowiono ją w 1960 roku.

Budowla jest   drewniana   i posiada konstrukcję zrębową. Świątynia jest   orientowana, salowa, nie posiada wydzielonego   prezbiterium   z   nawą, zamknięta jest trójbocznie. Z przodu nawy znajduje się   kruchta.   Kościół   nakrywa dach jednokalenicowy, pokryty   gontem, na   dachu   jest umieszczona   sześciokątna   wieżyczka na sygnaturkę. Jest ona zakończona baniastym blaszanym   dachem hełmowym   z latarnią. Wnętrze nakryte jest stropem płaskim. Do wyposażenia świątyni należą: skromny   ołtarz   główny oraz kamienne płyty nagrobne: jedna pochodzi z 1528 roku, druga powstała na przełomie XVI i XVII wieku i jest ozdobiona herbami Pielesz i Szeliga, trzecia Elżbiety i Jakuba Olszowskich wykonana w 1609 roku.

Niewielki, drewniany kościołek św.Marcina (przypomina raczej kaplicę); stoi na rozległej polanie, wśród starych drzew.

Wzniesiono go w miejscu poprzedniej świątyni, pochodzącej – według tradycji - z XIII wieku. Pośrednio, wezwanie kościoła umiejscawia datę powstania kościoła między 2 połową XII w., a 1 połową XIII wieku. Siepraw pełnił funkcję osady targowej na szlaku z Krakowa na Węgry. W kościele, pełniącym funkcję kościoła filialnego parafii w Sieprawiu, nabożeństwo odbywa się raz w roku, w dzień św. Marcina ( 11 listopada). Do roku 1952 odprawiano w nim msze w każdy wtorek przy okazji targu.

Historia

Kościół powstał w pierwszej połowie XVII wieku, w wyniku przekształcenia wcześniejszego obiektu. Dawniejszy kościół, wzmiankowany w XVI wieku, był obszerniejszy i mieścił trzy ołtarze (główny, murowano-drewniany z wizerunkami św. Stanisława i św. Marcina, oraz dwa boczne, drewniane). 

W bryle świątyni zachowały się fragmenty pierwszego kościółka, sprzed XVI-wiecznej przebudowy, a także niektóre sprzęty i wyposażenie pochodzące z wieków: od XVI do XIX. Prawo patronatu kościółka sprawowali dziedzice Sieprawia — Jordanowie, np. pod rokiem 1595 wspominani są: Stanisław Jordan — podkomorzy krakowski i Aleksander Jordan. Do 1616 roku w kościele były cyborium i chrzcielnica drewniane, później chrzcielnica była już kamienna. Trzy dzwony umieszczone były w sąsiadującej z kościółkiem dzwonnicy. Po wybudowaniu w latach 1620-42 nowego, większego i murowanego kościoła p.w. św. Michała Archanioła, przeniesiono do niego przed rokiem 1655 prawie wszystkie sprzęty, w tym: ołtarze, większość obrazów, dzwony i kamienną chrzcielnicę. Kościół św. Marcina od tego czasu pełnił funkcję kościoła filialnego. Kościół przebudowano kolejny raz w 1766 r. Wyremontowany po II wojnie światowej, podlegał pracom konserwatorskim w latach 1960 i 2010. 

Opis

Świątynia drewniana, orientowana, o konstrukcji zrębowej. Jednonawowa, bez wyodrębnionego prezbiterium (salowa). Obiekt nakryty jednokalenicowym dachem gontowym. Na dachu sześciokątna wieżyczka na sygnaturkę, zakończona baniastym blaszanym dachem hełmowym z latarnią. Nawę poprzedza kruchta. Prezbiterium zamknięte trójbocznie. Wnętrze nakryte stropem. Skromny ołtarz główny Wewnątrz kamienne epitafia: jedno z 1528 (nieczytelna płyta), drugie z XVI-XVII w. (z nieczytelnym napisem i herbami Pielesz i Szeliga), trzecie: Elżbiety i Jakuba Olszowskich z sąsiednich Olszowic (1609).

Obiekt dostępny z zewnątrz; nabożeństwo odbywa się raz w roku, w dzień św. Marcina ( 11 listopada); klucze można dostać w najbliższym domu.