Kościół pw. Matki Boskiej Śnieżnej w Tokarni

Nowy, okazały kościół parafialny pw. MB Śnieżnej wyróżnia dwuwieżowa fasada z głównym wejściem. Świątynia zastąpiła dawny drewniany kościół, przeniesiony w całości do skansenu – Orawskiego Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej. Kościółek ten był wcześniej kaplicą dworską, a później kościołem filialnym – osobną parafię erygowano w Tokarni dopiero w 1982 r. Wokół nowego kościoła pozostało kilka ciekawych, drewnianych kapliczek autorstwa lokalnego twórcy rzeźbiarskiego Józefa Wrony. Wśród nich warto zwrócić uwagę na piękną rzeźbę Chrystusa Frasobliwego, nakrytą stożkowatym gontowym daszkiem.

Od połowy XIV wieku Tokarnia i Więcierża należały do parafii w Pcimiu.

Dnia 10 listopada 1492 roku dekretem Ferdynada Jagiellończyka, biskupa krakowskiego i księcia siewierskiego, późniejszego kardynała, syna króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki utworzono nową parafię w Łętowni, najstarszą w dekanacie makowskim.

Parafię macierzystą uposaża Mikołaj Jordan z Zakliczyna herbu Trzy Trąby, wójt myślenicki i kasztelan wojnicki, pragnąc, „by lud częściej przystępował do sakramentów świętych i rozwijało się w pełni życie religijne”.

Drewnianą kaplicę w Tokarni buduje prawdopodobnie około 1570 roku syn Mikołaja, Wawrzyniec Spytek Jordan, podskarbi wielki koronny od 1550, kasztelan krakowski od 1565, wojewoda krakowski od 1561 i sandomierski od 1555, kasztelan sądecki od 1549, lub jego żona Anna z Sieniawskich, córka hetmana Mikołaja Sieniawskiego.

W spisie inwentarza dóbr ziemskich z dnia 11 maja 1643 roku, zapisano, że kaplica stojąca w ogrodzie miała dwa ołtarze i przysionek (zakrystię), kilka okien i ławek.

W 1806 roku dokonano remontu kaplicy, a w 1877 roku, dzięki staraniom o. Ludwika Sroczyńskiego, dominikanina, tutejszego rodaka, przy pomocy ówczesnych dziedziców Erazma i Florentyny Targowskich powiększono o dodatkową nawę.

Drewniany kościółek wybudowano „na zrąb” w kierunku wschodnim. Posiadał prezbiterium zamkniete wieloboczne oraz szerszą nawą w kształcie prostokąta. Sklepienie pozornie kolebkowe w nawie z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. Najcenniejszymi elementami wyposażenia kościoła był ołtarz główny późnobarokowy z XVIII wieku, drewniana ambona barokowa z początku XVIII wieku przeniesiona ze Sułkowic, lichtarze z 1749 roku, relikwiarzyk rokokowy z 1806 roku oraz lampy wieczne.

Tokarski kościółek o cechach ludowego budownictwa sakralnego wraz z otoczeniem posiadał niezwykle znaczącą wartość regionalną i krajobrazową stając się obiektem zabytkowym chętnie odwiedzanym przez turystów z Polski i zagranicy.

Dzięki Bożej pomocy, zrozumieniu władz, wsparciu szczodrych parafian i trosce ks. prałata Jana Macha, przeprowadzono w kościółku najpilniejsze prace remontowo-konserwatorskie, gdyż wybudowana bez fundamentów na wilgotnym terenie świątynia groziła zawaleniem.

W pobliżu kościółka znajdowały się zabytkowe drewniane kapliczki, dedykowane bolesnej części Różańca Świętego, będące wyrazem pamięci i czci dla Umęczonych, Poległych i Zmarłych w Tysiącleciu Polski.

W nawiązaniu do prastarego zwyczaju polskiego, obchodzonego uroczyście w Niedzielę Palmową przez kilka wieków w naszej Ojczyźnie, w „Dzwonnicy Tysiąclecia” – obecnie odrestaurowanej – przechowuje się figurę Chrystusa na osiołku, na którym Jezus wjechał do Jerozolimy, autorstwa pana Józefa Wrony, ludowego rzeźbiarza.