W tych szczególnych dniach namawiamy do odwiedzin na cmentarzu epidemicznym na Bukówce.
Myślenice kryją wiele tajemnic ze swojej historii, są tutaj miejsca tajemnicze i owiane rozmaitymi legendami. Należy do nich na pewno cmentarz choleryczny położony na stokach Dalinu, na tak zwanej Bukówce.
Cmentarz dziś praktycznie zapomniany, a przecież spoczywają na nim Myśleniczanie, nasi przodkowie. Cmentarz w wieku XIX służył jako miejsce wiecznego spoczynku ofiarom epidemii oraz klęsk głodu, z tej przyczyny usytuowany był z dala od miasta.
Kroniki myślenickiej parafii wspominają o ofiarach epidemii już na początku XVII w. w roku 1601, sytuacja taka trwa praktycznie przez cały wiek XVII, aż do roku 1710. Wtedy jednak zmarłych w wyniku epidemii chowano na cmentarzach przy kościołach. Stan ten zmienił dopiero dekret cesarza austriackiego Józefa II z roku 1783, nakazujący chowanie zmarłych poza obrębem miast.
Główne pochówki na Bukówce przypadają na lata 1806, 1831, 1846 i 1847, choć również poza tymi latami grzebano tam zmarłych, którzy stracili życie w niewyjaśnionych okolicznościach, jak wtedy określano ludzi umierających na przykład śmiercią samobójczą lub w skutek choroby psychicznej. Według źródeł spoczywa tam około 2500 osób.
Cmentarz od bardzo wielu lat systematycznie popadał w ruinę. Oprócz naturalnych przyczyn, spowodowanych upływającym czasem i erozją grobów, część jego dewastacji spowodowały też niestety kradzieże nagrobków. Dziś widok jest bardzo smutny, bo cmentarza praktycznie już nie ma. Pozostały dwa zdewastowane pomniki i ślady pól grobowych, po reszcie nie ma śladu.
W 2022 dzięki Fundacji Rozwoju Regionu Myślenickiego i wsparciu lokalnych pasjonatów, przy cmentarzu stanęła tablica, opowiadająca historię tego miejsca, wydobywając go z mroków zapomnienia.
Cmentarz epidemiczny na Bukówce to jedno z miejsc, które poleca się naszej pamięci w tym szczególnym czasie.
Będziemy również wdzięczni za podpowiedzi o podobnych miejscach.
